evin bahçesinde hepimiz hissettik bir diğerinin varoluşunu
ve başka bir varoluşun fısıldadığını bize davet sözlerini
her birimizi yola getirirken kullanılan kelimeler farklı olabilirdi
ama hissettiğimiz ortaktı
daha yakın olmalıydık gözlerimizin yakınlaşmaya korktuğu bu şeye
elimizde olmadan birbir yere düştü bizi gizleyen
rüzgarın okşayışını bedenlerimizden çalan kumaş parçaları
tıpkı her bir ağaç kabuğunun diğerine zıtlığı gibi
hepimizin bedenleri de farklı farklıydı
bazıları yeterince büyüyememiş dal kadar ince bacaklarını
dolgunluğu magazin kapaklarına 'fazla' olan kalçalarını
kusurlarını ve kusursuzluklarını
bir şekilde incinmiş bakışlarıyla ve elleriyle örtmeye çalışıyorlardı..
diğerleriyse vücutlarını kabullenmişti toplumun onayının gururuyla
daha rahattılar aynı ay hepimizin ayrı tenine vururken
ama ben daha şiirsel kısımlarındaydım işin şöyle ki
onları o gece tanrıça yapabilirdim yeni bir din yaratarak
ve olurdum ilk rahibeleri vazgeçerek bu gerçek olmayan isteklerden
karanlıkta parlayan sokak lambalarından daha yol göstericiydi onlar ve eminim
kutup yıldızını yalancı çıkarırlardı
Meryem de belki benim gibi hissetmişti ve cebraili yaratmıştı kendisine bu duygularla
hepimizin gözünde diğer üçü için anlatamayacağımız hisler vardı
ilk kez şükrettim kendime bu yazı sevdam için yoksa bilemezdim bu yoğun aydınlanmayı nasıl aşabilirdim..
çimlerin üzerine yattık ve gerçekliğin bizi sarmasına izin verdi
biz de şu anda en mahrem yerlerimizi okşayan çimlerden farklı değildik o gece
kalktığımızda ayağa artık incinmiş gözler ya da gurur yoktu
özgürlük rüzgarı göğüslerimize dokundu
arkadaşım yeşil gözleriyle bana bir şey anlatmaya çalışırken dudaklarının oluşturamadığı
sustu
anlatacak bir şey yoktu.
o gece ben kendime yeni bir din buldum
diğerleri de başka şeyler
asla ağzımıza almadık olanları
tartışmaya gerek yoktu
ama
üstüne resimler çizildi
kemanın telleri ağlamak yerine güldü
ve biri bunları yazdı
belki bir gün bizim bulduğumuzu başkası da bulur diye
No comments:
Post a Comment